Tijdens haar studie aan de Parsons School of Design in New York kwam graphic designer Kanny Yeung (1992) voor het eerst in aanraking met information design. Ze maakte onder andere de visualisatie The 50 Loneliest Islands, waarmee zij in 2013 een prijs won voor beste datavisualisatie tijdens de jaarlijkse Information is Beautiful Awards. Yeung is onlangs cum laude afgestudeerd als communication designer en woont nu in Hongkong. IP sprak Yeung over haar werk.
Door: Niall MacKellar
Wat houdt het project The 50 loneliest Islands in?
‘Het doel was om een visualisatie te maken van de 50 “eenzaamste” eilanden ter wereld. Om tot zo’n lijst te komen beoordeelde ik elk eiland op een aantal aspecten, zoals bevolking, oppervlakte, de nabijheid van andere landen en de grootte van de bevolking van het dichtstbijzijnde land. Al deze kwantitatieve gegevens werden gecumuleerd tot een rangschikking van de meest eenzame eilanden ter wereld.’
‘De visualisatie werkt als volgt: het basisgrid is opgebouwd uit 50 cirkels, waarbij de kleinste cirkel in het midden het minst eenzame eiland verbeeldt. Hoe groter de cirkel, des te verder de eilanden van elkaar af liggen en des te eenzamer ze zijn. Een mooie metafoor!’
‘De geografische posities van de eilanden zijn niet exact op de milimeter vastgelegd. Het gaat er meer om een idee van de locatie te geven. De eilanden zijn onderverdeeld in de vijf oceanen; ze tonen de relationele positie van de eilanden aan in plaats van een nauwkeurige plaatsbepaling. De positie van elk eiland op het grid wordt bepaald door de ligging ten opzichte van zowel de evenaar (noord naar zuid) of de nulmeridiaan (oost naar west).’
‘Een gele stip geeft de locatie van elk eiland aan. Daarnaast laten de semi-transparante cirkels zien wat de afstand is tot het dichtstbijzijnde land. Hoe groter de diameter, des te groter is de afstand tot een ander land. De blauwe lijn die dwars door de visualisatie loopt, verbindt alle “eenzame” eilanden. Door deze lijn te volgen kun je in de kortst mogelijke tijd alle eilanden “bezoeken”.’
Hoe je kwam je op het idee voor deze datavisualisatie?
‘Inspiratie voor The 50 loneliest Islands deed ik op tijdens het lezen van Judith Schalansky’s Atlas van afgelegen eilanden. Haar focus op het aspect “eenzaamheid” intrigeerde mij. Vooral op de momenten waarop zij met opmerkelijke verhalen over deze eilanden op de proppen kwam, die vaak het gevoel van die eenzaamheid heel goed verwoordden.’
‘Ik wilde het idee van eenzaamheid juist op een kwantitatieve wijze verkennen door gebruik te maken van exacte gegevens. Om het thema van een andere kant te belichten.’
Waarom heb je voor deze vorm gekozen?
‘Ik zocht naar de juiste manier om een begrip als eenzaamheid op een visuele manier te verbeelden. Daarnaast was mijn streven om een informatieve, ietwat gevoelige maar vooral impactvolle visualisatie te maken.’
‘Deze datavisualisatie heeft het formaat van een poster. Door dit formaat wordt je als kijker als het ware gedwongen om interactie te hebben met de visualisatie. Hierdoor duik je als lezer als het ware volledig in het onderwerp. Stapje voor stapje ontdek je nieuwe elementen van de visualisatie. En die gebruikte kleuren? Voor mij symboliseren ze het gevoel van eenzaamheid.’
MacKellar volgt de master Information Design aan de Design Academy Eindhoven.
Deze bijdrage komt uit IP nr. 1 / 2016. Het gehele nummer kun je hier lezen.