Vincent Robijn is gemeentearchivaris bij Archief Eemland in Amersfoort.
Hoe omschrijf je je manier van werken?
Organisch. Ik pak op wat zich aandient en wat op dat moment nodig is.
Wat voor mobieltje heb je?
Een OnePlus 3 met twee simkaarten, zodat ik voor werk en privé hetzelfde toestel kan gebruiken. In het weekend zet ik het schuifje van de ‘werksimkaart’ lekker uit.
En wat voor computer?
Thuis en onderweg werk ik op een MacBook Air. Ik heb al jaren geen pc meer.
Zonder welke programma kun je niet werken?
Als gemeentearchivaris zou ik natuurlijk moeten antwoorden: het documentmanagementsysteem en het zaaksysteem voor centrale opslag en toegang tot alle informatie. Omdat we in Amersfoort nog niet zover zijn, werk ik thuis en onderweg ‘om de systemen heen’ door de zakelijke webmail te gebruiken. Privé werk ik veel met Pocket, een app om webpagina’s en lange digitale teksten op te slaan en later (offline) te lezen.
Hoe ziet je werkplek eruit?
Een kantoortuin in het prachtige Eemhuis. In theorie zijn hier flexplekken, maar in de praktijk heeft iedereen een soort van vaste plek. Jammer, want ik zit elke dag graag ergens anders.
Heb je een to-do-lijstje?
Ik heb to-do-lijstjes op papier, maar die verdwijnen vaak ergens onder in een lade of in mijn tas. Gelukkig werken we bij Archief Eemland met een whiteboard waarop we maandelijks de te behalen resultaten van de organisatie schrijven.
Zonder welk apparaat kan je niet leven?
Mijn racefiets! Al vind ik het wat oneerbiedig om hem een ‘apparaat’ te noemen. Het is een racepaard van carbon: super strak en lekker snel.
Luister je tijdens het werk naar muziek?
Het geroezemoes in de kantoortuin klinkt mij als muziek in de oren… Zonder gekheid: ik functioneer het beste met geluid om me heen. Bij totale stilte lijken mijn hersenen stil te vallen.
Maken social media onderdeel uit van je werk?
Twitter is mijn toegangspoort tot informatie. Verder haal ik mijn informatie van internet en uit de digitale kranten. Thuis hebben we geen televisie meer.
Hoe laad je je eigen ‘batterij’ op?
Met die snelle racefiets.
Wat lees je nu?
Op dit moment vooral mijn cursusboek Turks. Na twintig jaar zoeken heb ik in 2016 ontdekt wie mijn biologische vader is: een inmiddels overleden Turkse gastarbeider. Nu leer ik Turks om met mijn nieuw gevonden broer en zussen te kunnen praten.
Deze bijdrage komt uit IP nr. 3 / 2017. Het gehele nummer kun je hier lezen.