Nadia Kreeft (1987) werkt sinds kort als vakreferent Japanologie en Koreanistiek in de Universiteitsbibliotheek Leiden. Het is haar eerste baan.
Hoe ben je aan je baan in de Universiteitsbibliotheek Leiden gekomen?
Er kwam een vacature vrij en ik solliciteerde. Achteraf klinkt het simpel, maar toch heeft het bij elkaar wel een maand geduurd.
Waarom leek het je een aantrekkelijke functie?
Er zijn niet veel functies die aansluiten bij mijn studie – Japanse taal en cultuur – en die ook de mogelijkheid bieden om te blijven leren en een ‘echt’ vak te leren. Bovendien, met de huidige ontwikkelingen in de digitale informatievoorziening en de aanhoudende stroom nieuwe bronnen lijkt het me vrij sterk dat je in een sleur komt van ‘iedere dag hetzelfde’.
Was werken in een bibliotheek altijd al een droom van je?
Een ‘droombaan’ heb ik nooit voor ogen gehad. Studenten die met een bepaalde functie of werkplek in gedachten een studie kiezen, lijken me zelfs enigszins naïef. Wel heb ik altijd gedaan wat ik leuk vind om te doen, en ik koos mijn studie met het (wellicht ook ietwat naïef) vertrouwen om zo ooit wel ergens te belanden waar ik deze persoonlijke interesses kon omzetten in een professionele baan. Maar werken in een bibliotheek? Als je het mij had gevraagd toen ik nog op de middelbare school zat, had ik hoogstwaarschijnlijk ‘nee’ gezegd – al bleek laatst dat mijn toenmalige klasgenoten alles behalve verbaasd waren toen ze het nieuws via Facebook lazen. Dat vat ik dan ook maar op als een compliment.
Hoe bevalt je baan?
Ik heb net mijn eerste maand erop zitten en het bevalt me uitstekend! Ik heb ontzettend leuke collega’s die me op weg helpen met alles wat ik moet weten – of dat nu het aanschaffen van boeken via Aleph is of welke koffieautomaat ik beter kan mijden. Gezien het feit dat ik geen opleiding of werkervaring heb met betrekking tot bibliotheekwerk, is het ook erg fijn dat ik in het inwerkprogramma van de Universiteitbibliotheek ruim de tijd heb gekregen om alles uit te pluizen. Waar ik momenteel misschien toch wel het meest aan moet wennen, zijn de eerstejaars die me aanspreken met ‘mevrouw’, terwijl ik hier vorig jaar rond deze tijd zelf nog student was.
Je bent ook bezig met een proefschrift. Wat is je promotieonderwerp?
De Shimabara-Amakusa-opstand van 1637-1638, een opstand van lokale boeren en ex-samoerai die hardhandig werd neergeslagen door het leger van de Shogun. Deze opstand is echter vooral bekend vanwege de aanwezigheid van katholieke symbolen en leuzen bij de rebellen en de deelname van de Nederlanders bij het bevechten van de opstandelingen.
Welke studie heb je gedaan?
Ik heb een BA en een MA Japanse taal en cultuur (tegenwoordig Japanstudies).
Wat is je favoriete site of weblog?
Voor mijn werk zit ik natuurlijk wel vaak op eastasianlibrary.wordpress.com, omdat daar de aanvraagmodule, instructionals en veel handige links op staan.
Welk ebook las je het laatst?
Ik lees geen ebooks. Ik heb een ereader gekocht omdat ik veel papers die online in pdf-formaat te krijgen zijn lees. Het scheelt enorm in de printkosten iedere keer, om over het milieu maar te zwijgen. Maar wat boeken betreft – en zeker studieboeken – die heb ik toch het liefst in de kast staan.
Heeft het papieren boek nog toekomst?
Beslist. Natuurlijk hebben digitale bronnen de toekomst, en derhalve digitaal lezen ook. Misschien dat de Universiteitsbibliotheek er in de verre toekomst net zo uitziet als in de animatieserie Futurama: één disk met fictie en één disk met non-fictie. Snel toegankelijk, makkelijk zoekbaar, opslag is geen probleem. En toch zijn er nog genoeg kanten aan een boek waar dat matte pixelscherm van mijn ereader niet tegenop kan. Lees jij je kinderen een verhaaltje voor het slapen gaan voor met de iPad? En stel, je komt Arthur Japin tegen in de trein, vraag je dan of hij je ereader met daarop Vaslav wil signeren?
Je favoriete vrijetijdsbesteding?
Buiten werktijd zoek, transcribeer en vertaal ik bronnen uit het Nationaal Archief voor een Australische onderzoeker, leer ik Koreaans, lees en vertaal ik bronnen voor mijn PhD-onderzoek, sport een uur per dag en doe af en toe ook nog iets aan het huishouden. Maar mijn favoriete vrijetijdsbesteding is denk ik toch wel lekker stereotype voor vrouwen; shoppen. Nog een voordeel van werken achter een bureau: ik kan hoge hakken kopen en die gewoon aandoen naar mijn werk zonder aan het einde van de dag krom te lopen van de pijn.
Wat zou je willen zijn als je geen bibliothecaris was?
Geen idee eigenlijk. Misschien een beroep waarvoor ik veel naar Japan en Korea zou kunnen reizen. In dat geval had ik misschien naar andere vacatures gezocht of een andere Master gevolgd. Maar dat is altijd achteraf denken. Vooralsnog ga ik gewoon verder op de manier die mij nog nooit teleur heeft gesteld: de kansen grijpen die gegeven worden. Zo ben ik immers ook aan deze fantastische baan gekomen.
Deze bijdrage komt uit IP nr. 6 / 2012. Het gehele nummer kun je hier lezen