Google-baas Eric Schmidt sprak onlangs zijn zorgen uit over wat hij “de dreigende balkanisering van internet” noemde. In dat verband werd ook de term “splinternet” gebruikt. Die mooie term bleek helemaal niet nieuw te zijn, maar ooit al in 2001 in een artikel in Forbes geïntroduceerd te zijn voor de toen al gevreesde versnippering van het internet.
Door: Eric Sieverts
Toch heeft die versplintering toen nog niet meteen doorgezet. En inderdaad is het juist vooral Google geweest die dat een hele tijd heeft weten tegen te gaan, door een steeds groter deel van het internet in één zoekactie, vanuit één zoekvenstertje doorzoekbaar te maken. Waar Eric Schmidt zich nu zorgen over maakt zijn de geopolitieke problemen waar zoekmachines in toenemende mate mee te maken krijgen. Allerlei landen leggen beperking op aan hetgeen Google binnen hun landsgrenzen mag tonen. Daarbij denken we in eerste instantie natuurlijk vooral aan landen als China of Iran. Maar eigenlijk is het intussen in Europa geen haartje beter gesteld, want de recente ontwikkelingen rond het Right to be Forgotten (RtbF) kunnen hier in feite ook toe gerekend worden. In Europese landen mag Google allerlei informatie niet meer laten zien, als dat de daarin genoemde mensen niet goed meer uitkomt – althans in zijn specifieke landenversies. De ongewenste effecten daarvan beginnen intussen al aardig duidelijk te worden.
Maar op andere terreinen dan het geopolitieke was die versplintering ook al langer bezig. Facebook heeft zijn eigen afgeperkte stukje internet opgebouwd, dat grotendeels los staat van de rest. Met gewone zoekmachines kan dat niet in zijn geheel, tegelijk met de rest van het web doorzocht worden. En hoewel we Twitter meestal wat sympathieker vinden dan Facebook, geldt ook daarvoor dat het een beetje losstaat van de rest van internet, in elk geval waar het zoeken betreft. En de appificatie op smartphones en tablets doet ook al druk mee aan verdere versnippering. Apps bieden in toenemende mate mogelijkheden die in gewone webbrowsers niet tevoorschijn te halen zijn. We kunnen weer steeds minder volstaan om onze informatie op één plek bij elkaar te zoeken.