Door: Jos van Dijk, blogger op freeflowofinformation.blogspot.com over het vrije verkeer van informatie en oud-IP-redacteur
Op 20 juni jl. is een meerderheid van de Juridische Commissie van het Europese Parlement akkoord gegaan met regelingen die een ernstige bedreiging vormt voor de vrijheid van communiceren via het internet, aldus Jos van Dijk. ‘Een particulier internetfilter, waarop niemand enige controle heeft, is erger dan de kwaal.’
Open Media, de organisatie die al maanden actie voert om parlementariërs te overtuigen tegen de nieuwe regels te stemmen schrijft in een persbericht dat internetbedrijven nu verplicht worden ‘to use automated content-filtering software to block the sharing of links, memes, and even tiny snippets of news articles on websites like Reddit and Twitter’. De Amerikaanse burgerrechtenbeweging Electronic Frontier Foundation (EFF) spreekt over een ‘Censorship Machine’.
Geen controle
Je kunt grote internetbedrijven proberen aan te pakken als ze profiteren van auteursrechtelijk beschermd materiaal via de advertentie-inkomsten voor de sites waar dat materiaal geplaatst wordt. Maar een particulier internetfilter, waarop niemand enige controle heeft, is erger dan de kwaal.
Zoveelste stap in de privatisering
Je geeft Google en Facebook en andere internetbedrijven praktisch gesproken de uitvoering van de auteurswet in handen. Zullen zij daar prudent mee omgaan? Gaan ze naar iets andere kijken dan wat voor hun bedrijf het meest fortuinlijk is? Het is de zoveelste stap in de privatisering van de ordehandhaving op het internet.
Aanklager en rechter tegelijk
Tot nu toe is ‘the rule of law’ dat overtredingen van rechten kunnen worden aangeklaagd, waarna een rechter uitspraak doet over de strafbaarheid en de sanctie. Nu wordt een boodschap bemiddelend bedrijf verplicht als aanklager en rechter tegelijk op te treden. En niet in het openbaar, maar binnen de muren van het bedrijf.
Niet de eerste keer
En het is niet de eerste keer dat dit gebeurt. De verplichting die Google opgelegd kreeg om links naar mogelijk smadelijke berichten te verwijderen (het recht op vergetelheid) gaat ook buiten de rechter om. Evenals de verplichting die de Duitse wet aan Facebook oplegt op binnen 24 uur haatzaaiende berichten te verwijderen. Geen enkele transparantie. In beide gevallen beslissen de bedrijven over al dan niet deleten.
En het auteursrecht zelf?
Het ergste is nog dat er met het copyright helemaal niets gebeurt: dat blijft gebaseerd op honderd jaar oude wetgeving die grote mediaconcerns rijk maken, en misschien ook een enkele artiest, maar die in de digitale samenleving zowel voor makers als voor gebruikers totaal achterhaald is.
(Beeld: pixabay /TheDigitalArtist)