Information designer Gemma Warriner (1989) heeft twee jaar geleden haar studie Visual Communication aan de University of Technology in Sydney afgerond. Warriner kreeg internationale bekendheid met Twenty – Fifty, een project waarin ze een confronterend beeld schetst van de voedselindustrie in 2050. IP sprak met haar over het project en information design.
Door: Niall MacKellar
Wat houdt het project Twenty – Fifty in?
‘Twenty – Fifty is een visuele verkenning van de wereldwijde voedselcrisis die voorspeld wordt voor 2050. Vanaf dat jaar zullen de natuurlijke hulpbronnen op aarde niet meer aan de vraag kunnen voldoen. In een serie van acht datavisualisatieposters belicht ik steeds één kwestie die verantwoordelijk kan worden gesteld voor deze toekomstige crisis. Denk bijvoorbeeld aan bevolkingsgroei, verstedelijking, voedselproductie, genetische modificatie en klimaatverandering. Op deze manier wil ik de kijker ervan bewust maken hoe de toekomst van de voedselindustrie eruit kan gaan zien.’
‘Aangezien het eindresultaat zou worden tentoongesteld in een galerie, heb ik gekozen voor grote posters; dat was volgens mij de beste vorm om de boodschap aan het publiek te vertellen. Door gebruik te maken van fotografie zorgde ik ervoor dat ik een extra laag aan de data kon toevoegen, waardoor de context veel duidelijker verbeeld wordt.’
Waarom wilde je een visualisatie over de voedselcrisis maken?
‘Onze relatie met voedsel en de rol die het speelt in ons dagelijks leven is een onderwerp dat ik persoonlijk heel interessant vind. Vooral als je dit vanuit het oogpunt van een designer kan benaderen. Wanneer je beseft dat consumenten een steeds grotere verantwoordelijkheid hebben, wordt het ook steeds duidelijker dat de ontwerper een steeds belangrijker rol krijgt. Ik geloof dat design een positieve impact kan hebben op onze weg naar een utopische, duurzame toekomst.’
‘Hoewel dit project niet alleen daarop gefocust is, is het wel mijn bedoeling dat deze visualisatie toegankelijk is voor een breder publiek. Ik wil mensen aanspreken en ervoor zorgen dat er een gedragsverandering op gang komt als gevolg van de nieuw opgedane kennis.’
Zou je jezelf een information designer noemen?
‘Ik noem mijzelf designer. Als mij wordt gevraagd specifieker te zijn, dan zeg ik dat ik werk in het vakgebied van visual communication design. Maar los daarvan ben ik van mening dat de hedendaagse ontwerper multidisciplinair moet zijn.’
‘Bij het project Twenty – Fifty heb ik ervoor gekozen bepaalde technieken uit information design te gebruiken; denk bijvoorbeeld aan taartgrafieken. Omdat ik grote hoeveelheden data tot mijn beschikking had, was dit de meest geschikte vorm om het concept te communiceren in deze specifieke context.’
‘Tijdens dit project merkte ik dat ik bezig was met data en het visualiseren van deze data op een conceptuele manier. Dus ja, in dit geval ben ik zeker een information designer.’
Niall MacKellar volgt de master Information Design aan de Design Academy Eindhoven.
Deze bijdrage komt uit IP nr. 4 / 2015. Het gehele nummer kun je hier lezen