Wat hebben we hier? Het is een screenshot van een artikel in de Krantenbank Zeeland van de Zeeuwse Bibliotheek, dat in maart 2000 werd geschreven door Hans Warren, voor de PZC. Dat artikel is ‘op zwart gezet‘ omdat de toenmalige partner van Warren, Mario Molegraaf, geld wil zien voor artikelen die Warren in het verleden schreef voor de krant.
Door: Edwin Mijnsbergen, redacteur IP
Deze kwestie kwam me afgelopen week in het café ter ore en ik kon het nauwelijks geloven. Kunnen de erven van auteurs het zomaar voor elkaar krijgen dat publicaties uit het verleden niet meer zichtbaar zijn in krantenarchieven? Als je redeneert vanuit de ontwikkelingen die vorig jaar werden ingezet met het Europese ‘recht om vergeten te worden‘, valt er misschien nog iets van te begrijpen (zelfs als je het er niet mee eens bent). Maar dit geval gaat over iets heel anders, namelijk om geld. Het betreft artikelen die door iemand zelf zijn geschreven, als freelancer, niet om berichten waarin een persoon slechts wordt vermeld. De artikelen worden momenteel op zwart gezet omdat de Zeeuwse Bibliotheek er (terecht) niet voor voelt om Molegraaf als erfgenaam, nu alsnog per artikel te gaan betalen.
Nu moet ik zeggen dat ik verder niet veel van deze kwestie weet. Van Warren en Molegraaf evenmin. Ik las hun werk niet, ik ken de achtergronden van hun huishouden niet. Maar ik vind het zeer
zorgwekkend dat dit kan gebeuren. Wat voor precedent schept dit? En als het nu zo was dat Molegraaf nog nooit iets heeft verdiend aan zijn ex, dan viel er misschien ook nog iets meer begrip op te brengen voor zijn handelen, maar ik herinner me nog maar al te goed uit mijn tijd bij de Zeeuwse Bibliotheek dat Molegraaf opeens in deeltijd voor de organisatie kwam werken. Hans Warren had zijn collectie aan de bibliotheek nagelaten en Molegraaf wierp zich op als de persoon die collectie zou ordenen en laten ontsluiten.
Een artikel uit de PZC van maart 2003 leert me dat daar een bedrag van 94.000 euro voor nodig was. Of dat hele bedrag ook daadwerkelijk is uitgekeerd door Gemeente en Provincie durf ik niet te zeggen, maar ik weet wel dat Molegraaf vele maanden rondliep in het gebouw, en niet op de loonlijst stond. Het kan bijna niet anders dan dat hij daar toen vorstelijk voor is betaald. Maar goed, dat is gissen. Mensen die dat zeker willen weten zouden dat eens na moeten vragen bij de betrokkenen van toen. Ik wil er vooral mee zeggen dat er redelijk zorgvuldig met het nalatenschap is omgegaan, en dat er beslist geen sprake was van liefdewerk oud papier in dit geval.
Afgezien daarvan: kan iedereen nu zomaar gaan eisen dat oude artikelen op zwart worden gezet, zodat onderzoekers en andere belangstellenden hun toevlucht weer moeten nemen tot de papieren archieven, microfiches of alternatieve bronnen? Dat zou ik echt zeer betreuren. En dan heb ik het nog niet eens over alle kosten van het wegfilteren van informatie. Weet je wel hoeveel werk dat is?
Bizar.
Update 2 maart: Mario Molegraaf laat in een reactie weten dat de Zeeuwse Bibliotheek “geheel op eigen houtje besloten heeft zichzelf tot Afplakbak Zeeland om te toveren”.