Door Lotte Oldegbers
Ik ben van de generatie die opgroeide met gameboys. Voor de Top 2000 stemde ik dan ook op de ‘Pokemon Theme Song’ (nummer 115 in 2018, hij blijft stijgen!).
Ik ben van de generatie die elke middag na schooltijd met stickers op een toetsenbord blind heeft leren typen. Dat was niet leuk, ‘een moetje’ vond ik het. Wist ik veel dat het een vaardigheid is waar ik nu elke dag gebruik van maak.
Ik ben van de generatie voor wie swipen en streamen een tweede natuur is.
Volgens de definities ben ik, geboren in de jaren negentig, een millennial oftewel generatie Y. Deze generatie staat bekend als verwend, eigenwijs en ambitieus. Verder zouden we een korte aandachtsspanne hebben en niet tegen kritiek bestand zijn. Hoewel ik sommige van deze vooroordelen bij mezelf en bij mijn leeftijdsgenoten herken, zegt het uiteindelijk niet zoveel: mijn vader streamt ondertussen net zo makkelijk als ik, en ik kan steeds beter met kritiek omgaan.
Ondertussen staat internet bol van de generatiediscussies. Als ik Twitter soms mag geloven, is het zelfs ‘oorlog’ tussen de verschillende generaties. Welke generatie heeft het nu het zwaarst? Welke generatie heeft het minst te besteden tijdens de studententijd?
Die discussies zijn vermakelijk, maar niet zo relevant. Elke generatie is divers, heeft ‘outsiders’, heeft subculturen en hippies, goths of hipsters. En juist al die subculturen maken een generatie pas echt interessant.
Diezelfde generatiediscussies sijpelen soms ook door in ons brede en gevarieerde werkveld, met informatiebeheerders, ICT’ers, archivarissen en recordsmanagers. Jongeren zouden niet meer de oude principes respecteren en kennen, en alleen datagericht werken. Oudere collega’s zou het juist ontbreken aan vaardigheden om met de nieuwste ICT-ontwikkelingen mee te gaan.
Maar volgens mij hebben we vooral een variëteit aan professionals met diverse kennis, met verschillende ideeën over informatie en met diverse vaardigheden nodig. Alleen met het nodige respect voor alle generaties en voor de verschillende disciplines kunnen we ons vakgebied samen verder ontwikkelen.
Laten we daarom waarderen wat alle mensen aan kennis en vaardigheden meebrengen – en vooral veel van elkaar leren. Twee jaar oude peuters die nu al een tablet of smartphone kunnen bedienen, zullen over twintig jaar het werkveld een nieuwe dynamiek geven. Ik vrees dat mijn type- en zoekvaardigheden dan niets meer voorstellen vergeleken met die van hen. Maar hopelijk kan ik die nieuwe generatie dan weer mijn eigen ervaring meegeven over waarom dingen zijn geworden zoals ze zijn, wat de basis en de principes zijn, net zoals ik dat nu van collega’s leer. En ik vertrouw erop tegen die tijd dan zelf open te staan voor deze jonge professionals en te leren van hun vaardigheden, kennis en perspectieven.
Lotte Oldegbers is Interbestuurlijk Toezichthouder Archief- en informatiebeheer bij de Provincie Noord-Holland
Deze bijdrage komt uit IP nr. 1 / 2019. Het gehele nummer kun je hier lezen.