Na een debat in de Tweede Kamer over kindermisbruik waarin de term Deep Packet Inspection (hierna: DPI) was gevallen, sloeg Webwereld de plank mis. In een publicatie een dag na het debat schreef Webwereld dat het de SP is geweest die ervoor heeft gezorgd dat er nu opeens wordt gedacht aan de omstreden techniek DPI, een techniek waarmee de inhoud van internetvekeer automatisch geïnspecteerd en mogelijk geblokkeerd kan worden. In het redactieblog ‘Alle hens aan dek voor een vrij internet’ wordt deze verkeerde weergave gekopieerd. Dat is jammer en komt het debat niet ten goede. Wat is er werkelijk aan de hand?
Door: Sharon Gesthuizen
Het is een feit dat het ministerie van Justitie al veel langer onderzoek verricht naar de mogelijkheden die DPI biedt in de strijd tegen misbruik van kinderen op het internet. Zorgelijk of niet, het debat hierover moet juist wel worden gevoerd. In alle openheid, zodat de voor- en tegenstanders zich kunnen roeren. In het debat op 2 december 2010 heb ik er daarom op aangedrongen om hier open over te zijn. Staatssecretaris Teeven zal in zijn volgende brief aan de Kamer over kinderporno duidelijk maken wat de stand van zaken is, hoe ver de techniek is gevorderd en wat de voor- en nadelen zijn. Dat is beter dan wanneer dit alles binnen de muren van het ministerie blijft.
Iedereen in de Kamer, van links tot rechts, wil kinderporno zo grondig mogelijk bestrijden. Hier wordt nu al jaren over gepraat en het probleem wordt steeds groter. Het is effectiever om niet de mensen die plaatjes in bezit hebben te pakken, maar de verspreiders van dit verwerpelijke materiaal. De ware vorm van misbruik van kinderen moet worden aangepakt. Wanneer we bekende afbeeldingen van misbruik van kinderen geautomatiseerd zouden kunnen verwijderen zou dat mooi zijn, dan kan de politie haar aandacht richten op het ware speurwerk.
De SP wil in ieder geval geen permanente internettap voor alle burgers. Dat is een veel te grof middel dat de privacy schendt van iedereen. Alle technieken die worden gebruikt door de overheid om naleving van de wet te controleren en af te dwingen moeten proportioneel en effectief zijn. Daarom is het van belang dat de Kamer weet waarmee het ministerie van Veiligheid en Justitie bezig is: wat wordt er onderzocht en wat zou dat op moeten leveren? Staatssecretaris Teeven moet openheid geven over het onderzoek dat in opdracht van het ministerie wordt uitgevoerd. Hiernaar vragen heeft niets met onhandigheid te maken – het heeft te maken met het uitvoeren van de taak die de Kamer heeft, namelijk het controleren van de Regering.
Daarnaast wil ik van de staatssecretaris weten waar en door wie DPI al wordt ingezet. De techniek kan immers niet alleen door overheden maar ook door private partijen worden gebruikt. Tot in hoeverre maken serviceproviders al gebruik van het middel?
Voordat een overheid kan beslissen of een techniek mag worden gebruikt eerst volstrekt duidelijk moet worden wat deze inhoudt, wat de risico’s ten opzichte van de voordelen zijn en onder welke criteria. Zover zijn we dus nog lang niet. Het gebruik van die techniek werpt dus vele vragen op die eerst beantwoord moeten worden.
Transparantie en eerlijkheid. Daar is het debat over kindermisbruik pas echt bij gebaat.