Het toonaangevende wetenschappelijke tijdschrift Nature heeft gisteren bekendgemaakt dat abonnees artikelen van het tijdschrift voortaan mogen delen met anderen. De nieuwe koers betreft een proef van een jaar en geldt ook voor 48 andere titels van uitgever Macmillan’s Nature Publishing Group (NPG), zoals Nature Medicine, Nature Geoscience en Nature Genetics.
Het delen van de artikelen kent veel beperkingen. Alleen de links kunnen worden gedeeld met derden. Artikelen kunnen niet gedownload, gekopiëerd of geprint worden. De ‘read-only PDF’s’ van de artikelen kunnen alleen worden bekeken met de toepassing Readcube, die het maken van annotaties en het plaatsen van markeringen overigens wel mogelijk maakt. Digital Science, een divisie van Macmillan die in 2011 investeerde in Labtiva, het bedrijf achter Readcube, beschouwt het experiment als vernieuwend en als logisch antwoord op het gegeven dat artikelen toch al vaak gedeeld worden door abonnees. Veel media reageren positief op de aankondiging, maar er is ook kritiek, onder meer van TechDirt. Dat platform stelt dat de koerswijziging alleen maar de schijn opwekt dat de uitgever richting Open Access beweegt.
Particuliere abonnees kunnen artikelen van 1997 en daarna delen, ‘institutionele’ abonnees, zoals bibliotheken en universiteiten, artikelen vanaf de eerste jaargang van uit 1869. Een persoonlijk abonnement op Nature kost 209 euro per jaar. Instituten met minder dan 3.000 voltijds werknemers betalen 6.670 euro per jaar. Volgens NRC heeft het blad circa 50.000 persoonlijke abonnementen en hebben wereldwijd 6.000 universiteiten, overheidsorganisaties en bedrijven een abonnement.