Door: Edwin Mijnsbergen
Als je intensief het nieuws, de trends en de hypes rondom culturele instellingen op internet volgt, kom je soms in de verleiding om te denken dat je alles wel zo’n beetje op het netvlies hebt. Dat je goed geïnformeerd bent. Dat laatste kun je misschien nog zeggen zonder arrogant over te komen, maar dat eerste? Dat is per definitie onmogelijk. Een staaltje zelfoverschatting, niks meer, niks minder. Neem nu de hashtag #empty, in combinatie met de afkorting van een naam van een museum, zoals #emptyMoMa of #emptyTate. Die zag ik de afgelopen twee jaar dus gewoon niet voorbijkomen. Niet op Instagram, niet op Twitter en niet op Facebook. En ik kan je verzekeren: dat komt niet omdat ik die platformen te weinig gebruik.
Maar kortgeleden maakte ik via een artikel op Erfgoed 2.0 alsnog kennis met het fenomeen en leerde ik dat de bijbehorende beweging al op gang kwam in 2013, toen Instagrammer Dave Krugman de hashtag #emptyMet muntte, nadat hij en een paar gelijkgestemden van het Metropolitan Museum of Art in New York toestemming hadden gekregen om na sluitingstijd foto’s te komen nemen in het lege gebouw.
Dat initiatief kreeg in de maanden erna veel navolging, van het Louvre tot ons eigen Rijksmuseum, waar een blog dat ik nog altijd volg, Marketingfacts, in juni een mooi en goedgedeeld artikel aan wijdde. Dat artikel was me dus ook ontgaan, net als het 3000 keer gedeelde artikel over het onderwerp in The Guardian, in januari van dit jaar.
Maar het is nooit te laat. Nu heb ik #empty wel op het netvlies, en mijmer ik meteen over varianten. Geen musea, maar bibliotheken. En dan geen empty maar full. Want zeg nou zelf: #fulloba en #fulldok; dat klinkt toch eigenlijk nog gewoon beter dan dat lege voorbeeld?
Edwin Mijnsbergen is redacteur van IP en freelance informatiespecialist.