Het vak van informatieprofessionals wordt continu verrijkt met nieuwe woorden. In de kersverse rubriek #iplingo bespreken we steeds zo’n trendwoord. In de eerste aflevering: #collectievissen.
Door: Jurn Glazenburg
Waar denk je aan als iemand je uitnodigt voor ‘#collectievissen’? Beelden van hengels, waterschade, grijpgrage handen en zilvervisjes kwamen op mijn netvlies, toen ik het las. Het #-teken dat erbij stond, deed de nabijheid van Twitter vermoeden. Nog viel het kwartje niet. En dan is er Google voor de verlichting.
Het Afrika Museum haalde #collectionfishing naar Nederland – vertaalde het in #collectievissen en ging voor de première. Elke dinsdag wordt een thema, bijvoorbeeld ‘winter’ bekendgemaakt. Followers worden spelers (museummedewerkers én publiek) en gaan aan de slag om er toepasselijke museumobjecten bij te vinden. Links en foto’s, verwijzend naar collecties, tweet men weer rond. That’s it. Inzicht: hoe beter je collectie digitaal ontsloten is, hoe meer hits je kunt verwachten. Het belang van sociaal ‘taggen’ is bevestigd. Een trend in museumland was geboren. De formule ‘simpel idee’ + ‘sociaal medium’ levert opnieuw een toepassing met de X-factor. Openbare collecties van musea krijgen meer ‘traffic’, het cultureel veld meer cohesie en de ‘crowd wordt gesourced’, om eens een mooi anglicisme te gebruiken. Chic toch, dat teksttweets verleiden tot herwaardering van visuele parels uit onze culturele geschiedenis.
Hoewel we bijna direct op de hoogte kunnen zijn van veel dat in de wereld speelt, kostte het dit simpele spel twee jaar om van Australië naar Nederland over te waaien. Even taande mijn vertrouwen in de techniek. Gelukkig reageerde de vooralsnog onbekende initiatiefnemer – @museumvictoria – met een welkomsttweet op de allereerste #collectievissen. De cirkel is rond, de verbinding en mijn vertrouwen hersteld.
Deze bijdrage komt uit IP nr. 1&2 / 2012. Het gehele nummer kun je hier lezen