Natalie Hopson (1991) rondt binnenkort haar designstudie aan de Universiteit van Kingston af. Tijdens haar opleiding heeft ze al internationale faam verworven. Haar naam prijkt op de longlist van de 2013-editie van de Information is Beautifulawards, een soort ‘Oscars’ voor informatiedesigners, in de categorie ‘datavisualisatie’. Samen met medestudent Charlie Sims ontwierp ze ‘Chromatic news’, een visualisatie over het dagelijkse nieuws in GrootBrittannië. InformatieProfessional sprak met Hopson over dit project en haar toekomst als informatiedesigner.
Door: Niall MacKellar
Kun je iets vertellen over de visualisatie ‘Chromatic news’?
‘De visualisatie betreft een “vrij werk” voor de Universiteit van Kingston. In zo’n geval kies je vaak voor een onderwerp dat aansluit bij je interesse. Medestudent Charlie en ik zijn allebei gefascineerd door de dingen die ons dagelijks beïnvloeden, zoals het nieuws. Dat bracht ons ertoe de perceptie die mensen hebben op het dagelijkse nieuws te onderzoeken.’
‘Door middel van een visualisatie wilden we laten zien wat krantenlezers elke dag aan nieuws voorgeschoteld krijgen. Komt het aanbod overeen met de perceptie die men heeft met betrekking tot de inhoud van een gemiddelde krant? Omdat de krantenlezer het nieuws vooral via tekst consumeert, leek het ons interessant om voor deze visualisatie juist op zoek te gaan naar een grafische taal.’
‘We namen de drie meest populaire kranten in Groot-Brittannië: The Daily Mail, The Guardian en The Sun. Het nieuws van één dag hebben we onderverdeeld in tien categorieën die elk een andere kleur kregen. Omdat de kranten qua formaat van elkaar verschillen, hebben we ze zodanig verkleind dat ze allemaal een A4-formaat hadden. De verschillende vormen in de visualisatie geven de grootte van een artikel aan. Vanwege de grote hoeveelheid aan data besloten we de visualisatie in een fysieke ruimte te presenteren, zodat het publiek onze bevindingen in een oogopslag kon bekijken.’
‘Bezoekers stelden vast dat de hoeveelheid advertenties in de betreffende kranten aan de hoge kant was; iets wat ze op voorhand niet hadden verwacht.’
Is informatiedesign kunst?
‘Ik zie mijzelf niet als kunstenaar. Veel van mijn werk is in eerste instantie een concept en op een later moment pas een mogelijke uitkomst. Het begint altijd bij een probleem of observatie, waarna ik onderzoek doe en verschillende visuele mogelijkheden uitprobeer. Daaruit volgt dan een bepaald concept. Er is bijna geen enkel project waarbij de focus ligt op het bereiken van een esthetisch doel.’
‘Als ontwerper probeer ik de schoonheid van een beeld altijd op een verrassende plek te zoeken, waardoor er vaak iets interessants uitkomt. Ik gebruik dan ook vaak het gezegde “Als je twee keer kijkt, zie je meer”. Met die gedachte in mijn achterhoofd presenteer ik mijn resultaten altijd zodanig dat ik de kijker uitdaag om verder te kijken. Ik word gevoed door de gedachte dat ik complexe informatie op een simpele manier kan communiceren. Als ontwerpers hebben we de mogelijkheid dit te doen en dat maakt het vakgebied van informatiedesign zo mooi.’
‘Mede door de groeiende hoeveelheid aan data die we dag in dag uit consumeren, wordt de betekenis en het belang van dit vakgebied de laatste jaren steeds groter. Ik hou ervan om informatie voor iedereen zo toegankelijk mogelijk te maken, en dan maakt het mij niet uit of dat door middel van branding (informatie als merk presenteren), typografie of infographics gebeurt.
Ga je in de toekomst nog meer infographics of datavisualisaties maken?
‘Ik sta op het punt mijn diploma te halen, dus daar ben ik nu vooral druk mee bezig. Dat we op de longlist van de Information is Beautiful-awards terecht zijn gekomen, stimuleert me natuurlijk wel om verder te gaan met datavisualisaties. Ik voel me vereerd dat ik genomineerd ben, want ik volg David McCandless, de initiator van deze awards, al enkele jaren op de voet.’
‘Op dit moment ben ik voor mijn studie bezig met een vrijstaande infographic over de geschiedenis, het karakter, de gemeenschap en de politieke aspecten van Europese grenzen. Landsgrenzen zijn normaliter gezien onzichtbaar, maar ze beïnvloeden sterk de relatie die wij met elkaar hebben. Door gebruik te maken van perspex, prints, gravures en bouwmateriaal probeer ik de kijker aan te moedigen om nauwkeuriger te kijken naar iets wat voor hem waarschijnlijk bekend terrein is. Vanaf 18 juni is deze visualisatie te zien in het Candid Arts Centre in Londen.’
Niall MacKellar heeft Media, Informatie en Communicatie gestudeerd aan de Hogeschool van Amsterdam.
Deze bijdrage komt uit IP nr. 5 / 2014. Het gehele nummer kun je hier lezen