Gerrit Visser (1953) woont in Drenthe en werkt als informatiespecialist in de Randstad. Ontslag bracht hem ertoe de bakens te verzetten.
Door: Ronald de Nijs
Elke zondagavond pakt Gerrit Visser zijn rugzak en de tas met z’n iPad en trekt de deur dicht van zijn huis in het Drentse Roden, een dorp onder de rook van Groningen. Hij neemt de trein naar Den Haag, waar hij een kamer heeft en waar zijn huidige werkgever, het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, kantoor houdt. Pas vrijdagavond zal hij weer terugkeren. Zijn leven is niet te vergelijken met de periode waarin hij dagelijks op en neer reisde naar KPN in Groningen. In 2004 deed hij als informatiespecialist bij de Bidata-afdeling van KPN Research het licht uit, waarmee er een eind kwam aan zijn 29-jarige werkcarrière bij KPN. Vervolgens solliciteerde Visser twee jaar lang op elke vacature in zijn vakgebied. Tevergeefs. ‘Te oud. Tenminste, dat vonden potentiële werkgevers.’
Je moet niet binnen een half jaar het eerste, beste baantje accepteren. Neem de tijd om na te denken wie je bent en wat je wilt.’ Die ‘bezinningsperiode’ bracht Visser ertoe om samen met een oud-collega het bedrijfje Informatiedienstverlening.nl te beginnen. Al moet Visser er wel aan toevoegen: ‘De optie van het ondernemerschap heb ik vooral aangegrepen omdat solliciteren toentertijd een weinig zinvolle activiteit was.’ Wat hem vooral opviel was dat hij als ondernemer door opdrachtgevers heel anders werd benaderd dan als sollicitant. ‘Ik had nu een schat aan ervaring en expertise.’ De eerste opdracht kwam van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) in Den Haag, waar Visser tijdelijk voor 40 uur per week aan de slag kon. Aangezien de Randstad meer banen te verdelen had dan het Hoge Noorden, besloot hij zijn kans te wagen. Hij zocht voor door de week een kamer in Den Haag en ging bij VNG aan de slag. Daarna werkte hij bij de Tweede Kamer en zo volgden de opdrachten in overheidssfeer elkaar op. Visser had ondertussen de stekker uit het bedrijfje getrokken en gaf er toch weer de voorkeur aan om als ‘flexibele workforce’ zijn diensten aan te bieden.
Na een paar jaar bleek ook de overheid last te hebben van de crisis. Visser zat opnieuw zonder werk. Ditmaal bleek het lastiger om ergens aan de slag te gaan. In een artikel over werkloosheid in NRC Handelsblad vertelde hij dat hij de moed niet opgaf, ondanks de negatieve ervaringen. Die publicatie leidde weer tot deelname aan een ander item over mensen zonder werk, nu in het SBS 6-programma Hart van Nederland. Maar een baan diende zich niet aan. Die zou hij later vinden bij zijn oude werkgever KPN, waar hij als telefonisch adviseur Glasvezel aan de slag ging.
Na een half jaar callcenterwerk bij KPN zit Visser nu weer écht op zijn plek. In mei 2013 is hij als tijdelijk informatiespecialist gestart bij de afdeling Informatie- en Archiefdiensten (I&A) van BZK. Tot zijn eigen verrassing. ‘Ik had nooit voorzien dat archiefdiensten de bibliotheken zouden overleven. Achteraf heb ik me blind gestaard op kennismanagement. Ik besef nu pas dat de informatie- en archiefafdeling heel erg naar elkaar toe zijn gegroeid.’ Terugkijkend is Visser niet rouwig om het ontslag bij KPN in 2004. ‘Natuurlijk heb ik zekerheid moeten inleveren. Maar het heeft me ertoe gebracht de bakens te verzetten en mijn beroepsloopbaan een nieuwe impuls te geven.’ Zijn advies aan werkloze vakgenoten: ‘Denk nooit: wie zit er nu op mij te wachten. Blijf optimistisch! En grijp een contract voor een half jaar met beide handen aan.’
Zelf heeft Visser nog zes jaar voor de boeg voordat hij met pensioen kan gaan. Over de periode die voor hem ligt spreekt hij liever niet. ‘Het is net zo gevaarlijk om in het verleden als in de toekomst te leven. Ik ga uit van het nu.’
Ronald de Nijs is eindredacteur van InformatieProfessional.
Deze bijdrage komt uit IP nr. 8 / 2013. Het gehele nummer kun je hier lezen