Afscheid van WoW!ter
Door: Eric Sieverts
Zondag 26 juni, een zonnige middag langs de uiterwaarden van de Rijn. Wat een contrast met de reden waarom vele honderden mensen daarheen gekomen waren: om afscheid te nemen van Wouter Gerritsma. De aanwezigheid van een ongeteld aantal vakgenoten uit alle delen van het land en van een grote verscheidenheid aan organisaties, was een duidelijke indicatie voor de belangrijke rol die Wouter voor de Nederlandse bibliotheek- en informatiewereld gespeeld heeft. Wouter was oorspronkelijk opgeleid in de tropische plantenteelt en heeft nog onderzoek gedaan in Nieuw-Guinea. Maar heel bewust is hij op een gegeven moment overgestapt naar de bibliotheek en het informatievak.
Als vakgenoten kennen we Wouter, of soms ook WoW!ter, van zijn weblogs in een tijd dat die in ons vak nog maar mondjesmaat geschreven werden;
kennen we Wouter van zijn enthousiasme voor de toepassing van sociale media en (toen nog) Web-2.0- toepassingen in het algemeen, dat hij in die weblogs en elders uitdroeg;
kennen we Wouter van zijn passie voor het oplossen van zoekproblemen en onverwachte gebreken in zoekmachines;
kennen we Wouter van de professionele wijze waarop hij als informatiespecialist contacten onderhield met makers en leveranciers van databases, waarbij zijn inbreng ook bij die commerciële partijen zeer gewaardeerd werd;
kennen we Wouter van zijn innovatieve analyses van bibliografische citatiegegevens, die de bibliotheek binnen de Wageningse Universiteit een (door andere universiteitsbibliotheken vaak benijde) prominente rol verschaften bij het doen van onderzoeksevaluaties;
kennen we Wouter van zijn klachten over het ontbreken van een wetenschappelijke onderzoekcultuur op ons vakgebied (waaraan hij met zijn citatiewerk onbewust en onvoldoende onderkend zelf wel degelijk een bijdrage heeft geleverd);
kennen we Wouter van zijn vele enthousiaste lezingen en workshops op al deze terreinen;
kennen we Wouter van zijn inzet voor de VOGIN-cursus waaraan hij sinds 2001, meteen nadat hij de cursus zelf gevolgd had, als docent heeft meegedaan – en waarvan hij sinds 2011 de coördinator was.
Ook zullen we ons Wouter blijven herinneren als de “Informatieprofessional van het Jaar 2007”, waarmee hij winnaar werd van de Gouden Prissma. Deze door de KNVI-afdeling Prissma geïnitieerde en door VOGIN gesponsorde prijs bestond, in weerwil van de benaming, uit een kunstwerk van glas. Dit fraaie object stond bij de afscheidsbijeenkomst op een prominente plaats tussen Wouter’s schaatsen en zijn fietsoutfit.
Ook Hubert Krekels memoreerde op het Wageningse intranet dat hij als WoW!ter op het Web, ver voor de troepen uit, richting gaf aan talloze collega’s. Dat hij als geen ander in staat was om te inspireren, te communiceren en te overtuigen. Niet alleen binnen de bibliotheek en Wageningen UR, maar ook ver daarbuiten. Dat hij een missie had, een missie waarvan bij zijn vertrek bij de Wageningse bibliotheek in 2015 gezegd kon worden dat die geslaagd was. Daarbij beschikte Wouter, zoals Marina Noordegraaf het in haar weblog verwoordde, over het talent om de potentie van iemand te zien, om die te benoemen, aan te moedigen en te versterken.
Het is onvoorstelbaar en onbegrijpelijk dat Wouter er niet meer is, voor ons allemaal, maar het meest natuurlijk voor Els en zijn kinderen. Iedereen die met hem gewerkt heeft, in welke context dan ook, zal hem blijvend in zijn hart dragen.