In 2018 bestaat de National Health Service (NHS) in Groot-Brittannië zeventig jaar. Geen reden voor een groot feest, want de Britse gezondheidszorg kraakt in haar voegen. Maar voor medisch informatiespecialisten kan de vlag uit: ze hebben met verve hun rol gepakt.
Door: Marja Kingma
Er is geen instituut dat zo’n onderdeel uitmaakt van de Britse identiteit als de National Health Service (NHS). Op 5 juli 1948 kreeg elke Brit, arm of rijk, toegang tot gezondheidszorg zonder daarvoor te hoeven betalen. ‘Gratis’ is deze dienst allerminst: de NHS kost de belastingbetaler 123 miljard pond per jaar, oftewel 10 procent van het nationaal inkomen.
Premier May zegde onlangs toe 20 miljard pond extra ter beschikking te stellen tot 2023, als cadeautje voor de jarige NHS. Uit welke ‘pot’ dit betaald gaat worden, is nog onduidelijk.
Informatievoorziening
Ook minister voor Gezondheid Jeremy Hunt kwam met een cadeautje aanzetten. Onlangs lanceerde hij een app waarmee mensen zelf bepaalde medische diensten kunnen gebruiken, medische informatie kunnen opvragen en hun medische gegevens kunnen downloaden. De app is bedoeld om NHS-huisartsen te ontlasten en zou even veilig zijn als online bankieren.
Deze app is voorlopig de laatste in een aantal pogingen de enorme druk op de afdeling spoedgevallen en EHBO, de zogeheten Accidents & Emergencies (A&E in de volksmond), te verminderen. Zo werd tien jaar geleden de landelijke telefoondienst NHS 111 ingevoerd, als buffer voor het noodnummer 999. Maar het gewenste effect bleef uit: het aantal opnames in A&E steeg in plaats van dat het daalde.
Data-analisten van NHS Digital vergeleken NHS 111-data met gegevens over het aantal daadwerkelijke opnames in A&E. Zij sleutelden aan het klinische algoritme zodat het systeem tot minder verwijzingen en opnames in A&E zou leiden. Dat laatste leek volgens de NHS-statistieken even te lukken, maar nu laten de eerste cijfers van 2018 toch weer een stijging in het aantal opnames te zien. Of dat valt toe te schrijven aan het algoritme is onduidelijk.
#AMillionDecisions
Nee, dan de informatiespecialisten in de gezondheidssector; die hebben echt iets te vieren! Waar in andere organisaties bibliotheken en informatiediensten worden wegbezuinigd of gemarginaliseerd, zijn zij erin geslaagd binnen de NHS een centrale positie te veroveren.
De Health and Social Care Act 2012 helpt hierbij, aangezien deze wet medici en beleidsmakers binnen de NHS verplicht beslissingen te nemen op basis van evidence (bewijs). Dat zijn meer dan een miljoen beslissingen per dag die onderbouwd moeten worden. En door wie wordt het evidence geleverd? Juist – door de NHS-informatieprofessionals.
Alleen weet nog lang niet iedereen binnen de NHS hiervan. Dus is begin 2017 de campagne #AMillionDecisions gestart, op initiatief van CILIP, de Britse beroepsorganisatie van informatieprofessionals, en Health Education England (HEE), onderdeel van de NHS. De campagne roept de overheid en gezondheidsdiensten op informatieprofessionals in dienst te nemen en hun diensten te gebruiken bij het voorbereiden van medische beslissingen.
Steun
Het eerste jaar heeft al geresulteerd in steun van het NHS-topmanagement voor integratie van bibliotheek- en informatiediensten in het algehele NHS-beleid. Afgelopen juni werd de NHS Confederation Conference, voor topbestuurders in de gezondheidszorg gehouden, waar zeventig medisch specialisten hun steun uitten voor de bibliotheek- en informatiediensten binnen de NHS.
De campagne wordt met name via de sociale media gevoerd. De ontwikkelingen zijn op Twitter te volgen via de hashtag #amilliondecisions. NHS-instanties kunnen hun ‘evidence’-casestudies melden op de campagnewebsite van CILIP (tinyurl.com/yc2gpvp4) of via het blog van NHS Library & Knowledge Services (tinyurl.com/yct9hzxu).
CILIP en HEE hebben besloten dit jubileumjaar de campagne voort te zetten. Het doel is meer NHS-instellingen te stimuleren om gebruik te maken van bibliotheekdiensten. Zo helpen informatieprofessionals en gezondheidswerkers elkaar hun posities te versterken.
Marja Kingma is curator Germanic Studies bij de British Library.
Deze bijdrage komt uit IP nr. 6 / 2018. Het gehele nummer kun je hier lezen.